2018, you’re one to remember!

Je brak, je schokte, deed pijn, je bracht strijd, twijfel, angst en verdriet,
je steunde, verbond, je leerde, liet me groeien, je verwarde en verraste me,

je gaf,  je bracht verstilling, acceptatie en uiteindelijk balans.

Verstilling

Wow wat een jaar…. terugkijkend op 2018 en mijn vorige blogs teruglezend voel ik weer even de enorme strijd die ik gevoerd heb. Een strijd met mezelf, mijn directe omgeving en met de medische wereld. Een strijd die nodig was om te komen waar ik nu ben.
Een strijd die ik nu niet meer als zodanig ervaar. Er is meer acceptatie, vertrouwen en balans. Gelukkig!

Ergens in de zomer was er een moment dat ik het echt niet meer wist, ik zat vol met twijfel, angst en ik kon bijna niet meer kon lopen van de pijn. Ik mailde het ziekenhuis dat ik waarschijnlijk toch met de gevreesde medicatie zou gaan beginnen.

Op het moment dat ik in deze overgave kwam, kwam er hulp en steun uit onverwachte hoeken. Zo kreeg ik een telefoontje van een orthomoleculaire stichting die mij wilde sponsoren, monitoren en begeleiden met een bepaald supplement, kreeg ik een reeks massagebehandelingen gericht op pijnverlichting aangeboden en was ik proefpersoon bij een zeer effectieve training om oude pijn uit je systeem te halen. 

Daarop volgde een bijzonder gesprek in het ziekenhuis, een dialoog waar ruimte en respect was voor beide visies op gezondheid en genezing. Ik had inmiddels besloten om, met alle hulp die op mijn pad kwam, mijn route zonder medicatie voorlopig voort te zetten. De angst en twijfel was inmiddels veranderd in een diepgeworteld vertrouwen in mijn lichaam en het zelfhelend vermogen ervan.

Sindsdien is mijn aandacht steeds meer naar binnen gegaan. In plaats van nog meer hulp en steun van buitenaf te zoeken, ligt de focus nu op de stilte. De stilte die ik vind door meditatie, die mij in contact brengt met de boodschappen van mijn lichaam en me bewust maakt van de kracht van mijn gedachten en intenties. De stilte… die een diephelend effect heeft.

Ik voel me inmiddel zoveel beter. Er is veel meer balans op alle vlakken en ik ben weer volop en met veel plezier aan het werk.
Ik focus me op positieve dingen, op gezond zijn en blijven. Dit wil niet zeggen dat ik helemaal geen pijn meer ervaar. De uitingen van reuma zijn soms nog voelbaar. In plaats van hier tegen te strijden, probeer ik dit nu zoveel mogelijk te omarmen en accepteren. ‘Let it be’, zoals mijn docent altijd zegt. Er geen einddatum aan geven, dus ook hierbij de controle laten varen… en dat is nog best een uitdaging.

Ik geloof in ieder geval dat het niet chronisch hoeft te zijn en dat de reuma dus weer helemaal uit mijn systeem kan verdwijnen. Door op zoek te gaan naar de oorzaak van de aandoening.

Wat ik leerde afgelopen jaar is dat je dit niet op maar één vlak kunt aanpakken. Je kunt heel gezond gaan eten maar als je verder niets doet aan je leefstijl met te veel stress of het innerlijke werk en onderliggende emoties negeert dan blijven de klachten. Het gaat om een aanpak op alle vlakken, op fysiek, mentaal, emotioneel en zelfs op energetisch/spiritueel niveau. Holistisch noemen ze dat ook wel… 😛  en op die manier probeer ik deze interessante en leerzame reis ook voort te zetten.

Een van mijn intenties voor 2019? Mijn hardloopschoenen aantrekken en weer voluit te kunnen rennen. Freedom! J

A very Happy & Healthy New Year!

Irene

Een mening over “Itouch Shiatsu

Reageer

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.